Wat is de Wet zorg en dwang?
Per 1 januari 2020 is de Wet zorg en dwang in werking. In deze wet staan de regels vastgelegd voor de verlening van onvrijwillige zorg. De aanleiding van het tot stand komen van deze wet is omdat ieder mens de vrijheid heeft om zelf te bepalen welke zorg je ontvangt, maar niet iedereen in staat is om dit zelf vast te stellen en te organiseren. Denk bijvoorbeeld aan mensen met een verstandelijke beperking of met een psychogeriatrische aandoening zoals dementie. Wat bij het verlenen van onvrijwillige zorg wel mag en wat niet mag, is geregeld binnen de Wet zorg en dwang. Lees verder voor meer informatie.
Voor wie geldt de Wet zorg en dwang?
Niet iedereen die zorg ontvangt valt onder deze wet. Er is een duidelijke omschrijving gemaakt wanneer een cliënt onder deze wet valt:
- – als er een verklaring is van een deskundig arts waaruit blijkt dat hij in verband met een psychogeriatrische aandoening of verstandelijke beperking is aangewezen op zorg en/of;
- – een persoon beschikt over een indicatie van het CIZ voor langdurige zorg met als grondslag een psychogeriatrische aandoening of verstandelijke beperking.
Wanneer spreken we van onvrijwillige zorg?
Er is sprake van onvrijwillige zorg als een ander dan de cliënt de beslissing neemt over welke zorg er wordt aangeboden. Hieronder valt ook de beslissing voor een gedwongen opname in een zorginstelling. De reden dat dit onvrijwillig gebeurt is omdat de cliënt een gevaar zou kunnen zijn voor zichzelf of voor anderen. Het wordt alleen toegepast als er geen andere opties zijn. De wet geeft de cliënt rechten en de zorgverlener regels.
Wat staat er in de wet zorg en dwang?
De wet zorg en dwang is in de basis persoonsgericht. Het maakt zich sterk voor “vrij waar het kan, zorg waar het moet”. De onvrijwillige zorg moet zo kort mogelijk duren. Dit betekent dat er alles aan gedaan zal worden om de zorg zo kort mogelijk te laten duren. Ook moet het op de minst ingrijpende manier plaatsvinden. Daarnaast is het verplicht om de zorg in een zorgplan vast te leggen en te bespreken met betrokkenen. Hieronder vallen mantelzorgers, familie en zorgverleners. Samen wordt er gekeken naar de inzet en wordt er beoordeeld of de zorg nog nodig is of dat het kan worden afgebouwd.
Wat is de rol van de mantelzorger bij deze wet?
U als mantelzorger speelt een rol bij de zorgverlening aan uw dierbaren. Zowel bij het beoordelen of de zorg nodig is, als bij het leveren van de zorg. Als naaste zult u bijvoorbeeld betrokken worden bij het zorgplan. U bent niet verplicht om zorg of toezicht op u te nemen en de zorgprofessional blijft altijd de eindverantwoordelijke voor gedwongen zorg. Zorg wel dat u altijd goede afspraken maakt over de verdeling van de zorgtaken.
Wet zorg en dwang stappenplan vanuit zorgorganisaties
Als het niet lukt om een vrijwillig alternatief voor de zorg te vinden, moet de zorgorganisatie een stappenplan doorlopen waarbij de situatie goed wordt geanalyseerd. Hierbij worden alternatieven in een multidisciplinair team bekeken en (externe) deskundigheid ingeschakeld om mee te denken. De 5 stappen die worden doorlopen kunt u lezen via onderstaande knop.
De complete wetgeving
Lees hier de complete wetgeving (PDF 56 pagina’s)
Wilt u weten wat de Wet zorg en dwang voor u en uw naasten betekent?
Wij staan u graag te woord over uw persoonlijke situatie en die van uw dierbaren. Neem hiervoor contact op met één van onze collega’s via onderstaande knop.
Terug naar het nieuwsoverzicht